Η λεύκη κατά την παιδική ηλικία διαφέρει από την έναρξη της από την λεύκη των ενηλίκων σε αρκετά σημεία. 

A. Συμπεριλαμβάνει περισσότερες τμηματικές μορφές.

Β. Έχει υψηλότερο επιπολασμό (συχνότητα εμφάνισης) σπίλων του Sutton (με λεύκη άλω).

C. Συνήθως έχει οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων νόσων.

Οι σημαντικότερες διαφορικές διαγνώσεις είναι:

Οι μεταφλεγμονώδεις υπομελανώσεις για την τμηματική λεύκη και ο αχρωμικός σπίλος για τη μη τμηματική λεύκη.

Θυρεοειδικές ανωμαλίες εντοπίζονται μόνο στην μη τμηματική λεύκη. Η πορεία της λεύκης κατά την παιδική ηλικία δεν έχει αποσαφηνιστεί αφού δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμες μελέτες παρακολούθησης.

 

Η διάγνωση της λεύκης στην παιδική ηλικία είναι εύκολη τις περισσότερες φορές από έναν έμπειρο δερματολόγο αλλά υφίσταται αρκετές παγίδες που σχετίζονται με την 

εκάστοτε ηλικία του παιδιού.

 

Ο ακριβής επιπολασμός (συχνότητα εμφάνισης) λεύκης  κατά την παιδική ηλικία πιθανολογείται στο 1% αλλά πολλές μελέτες υποστηρίζουν ότι τα περιστατικά της λεύκης παρατηρούνται τα πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου. Οι Howitz και λοιποί στην Δανία παρατήρησαν ότι περίπου στο 25% των παιδιών η έναρξη. Διέφερε μεταξύ διαφορετικών μελετών από 4 έως 8  έτη∙ η λεύκη μπορεί να παρουσιαστεί σε βρέφη ηλικίας τριών μηνών. Υπάρχουν αναφορές συγγενούς λεύκης αν και δεν είναι  σαφές το κατά πόσο αυτές  οι αναφορές περιγράφουν τη μερική λευκοπάθεια ή την πραγματική "συγγενή λεύκη".

Σε άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα , οι κηλίδες της λεύκης συνήθως εντοπίζονται  μετά από Έκθεση στον ήλιο, όπου και γίνεται εντονότερη η αντίθεση με το φυσιολογικό δέρμα , το οποίο και σκουραίνει φυσιολογικά. Στις περισσότερες μελέτες τα κορίτσια κυριαρχούν αλλά μελέτες στατιστικά σημαντικές δεν επιβεβαιώνουν αποκλίσεις στο φύλλο. 

 

Τα παιδιά με λεύκη μπορεί να παρουσιάσουν θετικό οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων νόσων. Το ποσοστό οικογενειακού ιστορικού ποικίλλει από 3,3% έως 30,3%. 

Οι Halder και λοιποί απέδειξαν ότι το οικογενειακό ιστορικό παρατηρήθηκε συχνότερα σε παιδιά με λεύκη, σε σύγκριση με τους ενήλικες με λεύκη. Οι Pajvani και λοιποί παρατήρησαν ότι τα παιδιά με λεύκη  και εκτενές οικογενειακό ιστορικό της νόσου  ήταν πιθανότερο  ότι θα παρουσίαζαν πρώιμη έναρξη της λεύκης από ότι εκείνα με αρνητικό  

οικογενειακό ιστορικό. Παρατηρήσαμε παρόμοιο ποσοστό οικογενών αυτοάνοσων νόσων στα παιδιά με τμηματική λεύκη και μη τμηματική λεύκη.

Πρώιμο διάχυτο γκριζάρισμα του τριχωτού της κεφαλής έχει επίσης παρατηρηθεί ότι αυξάνεται σε πρώτου και δευτέρου βαθμού συγγένειας άτομα ( π.χ γονείς των  παιδιών 

με λεύκη, σε σύγκριση με τους ενήλικες με λεύκη που τα παιδιά τους δεν έχουνε). 

 

Η τμηματική λεύκη χαρακτηρίζεται  από ετερόπλευρες βλάβες που συνήθως δεν τέμνουν τη μέση γραμμή συχνά δερμοτομικής κατανομής. Οι συχνότερα προσβαλλόμενες περιοχές είναι:

 

 

Το πρόσωπο αποτελεί επίσης την συνηθέστερη περιοχή εκδήλωσης της μη τμηματικής λεύκης ειδικά γύρω από τα μάτια και τον λαιμό και ακολουθούν τα κάτω άκρα, ο κορμός και τα άνω άκρα.  Η αίσθηση καύσου των βλεφάρων μπορεί να αποτελέσει σημείο έναρξης της μη τμηματικής λεύκης  σε παιδιά με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα κατά τη διάρκεια εξωτερικών δραστηριοτήτων. 

Στη μη τμηματική λεύκη οι βλάβες είναι σχετικά διάσπαρτες και περιορίζονται στην περιοχή του ιερού οστού ή μερικές περιοχές πάνω στους σπονδύλους της σπονδυλικής  στήλης. 

Η πλάτη συνήθως αποτελεί την τελευταία περιοχή του σώματος οπού θα εκδηλωθεί η λεύκη, σε αντίθεση  με την κοιλιακή χώρα η οποία αποτελεί την συνηθέστερη  περιοχή πρώιμης εμφάνισης των βλαβών. 

Ο εντοπισμός στο περίνεο και ειδικά στο περιπρωκτικό δέρμα καθώς και τους γλουτούς αποτελεί κοινό σημείο έναρξης της μη τμηματικής λεύκης στα βρέφη, αποδεικνύοντας το  ρόλο του φαινομένου Koebner που προκαλείται από τη χρήση υγρών μαντηλιών υγιεινής. 

 

Εκκίνηση και πορεία της παιδικής λεύκης 

Καταρχήν δεν υπάρχουν αρκετές μελέτες για την πορεία της παιδικής λεύκης . Τα γόνατα, 

οι αγκώνες , οι κνήμες και τα χέρια είναι περιοχές του σώματος όπου αρχικά εμφανίζεται η λεύκη στα παιδιά. Είναι και οι περιοχές του σώματος σε αυτές τις ηλικίες που συχνά υφίσταται τριβές και εκδορές. 

Με το Koebner στα παιδιά με λεύκη, οι Handa και Dogra παρατήρησαν τη σχέση σε ποσοστό 11,3% των παιδιών. Οι σπίλοι με λεύκη παρατηρούνται σε παιδιά με λεύκη ή προηγούνται της έναρξης της μη τμηματικής λεύκης. 

Ωστόσο παραμένει άγνωστο το κατά πόσο οι αλώδεις σπίλοι μπορούν να θεωρηθούν πρόδρομοι της λεύκης. Μια ακριβής σύγκριση του γενικού παιδικού πληθυσμού είναι 

αδύνατη αφού ο επιπολασμός του αλώδους σπίλου δεν είναι γνωστός, πιθανολογείται ότι είναι περίπου στο 1%. Παρόλα αυτά οι Prcic και λοιποί παρατήρησαν ότι σε παιδιά με λεύκη παρατηρήθηκαν αλώδεις σπίλοι σε σύγκριση με τα παιδιά χωρίς λεύκη σε ποσοστό 3%.