Κατά τη γνώμη των περισσότερων δερματολόγων, μέχρι πρότινος, το ηλιακό έγκαυμα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρκίνων του δέρματος που είναι το μελάνωμα και τα μη μελανώματα (ακανθοκυτταρικό και βασικοκυτταρικό επιθηλίωμα) σε ασθενείς με λεύκη, σε βάθος χρόνου.

Αυτό πλέον δεν ισχύει… γιατί υπάρχουν νεότερα δεδομένα από πρόσφατες μελέτες για τη γενετική της που αποκάλυψαν ότι τα γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο για λεύκη, μειώνουν ταυτόχρονα τον κίνδυνο για μελάνωμα και αντιστρόφως. Αυτό είναι σημαντικό, επειδή η λεύκη εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα σκοτώνει τα κανονικά μελανοκύτταρα του δέρματος, με αποτέλεσμα την εμφάνιση των λευκών κηλίδων που δεν έχουν χρωστική ουσία. Επομένως, εάν οι ασθενείς με λεύκη έχουν υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα που σκοτώνει κανονικά μελανοκύτταρα, μπορεί να υποτεθεί ότι το ανοσοποιητικό είναι σε θέση να καταστρέψει τα ανώμαλα μελανοκύτταρα του μελανώματος.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει το ότι επειδή στην έρευνα οι ασθενείς με λεύκη εμφανίστηκαν με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος, δε σημαίνει ότι δεν κινδυνεύουν να νοσήσουν ποτέ από μελάνωμα.

Επίσης ο Δρ. James Nordlund, που είναι ένας έγκριτος λευκολόγος, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σε μεγάλο αριθμό ασθενών με λεύκη δεν παρατηρήθηκε εμφάνιση καρκίνων του δέρματος στις πάσχουσες περιοχές, αλλά στο υγιές δέρμα και συνεπώς, δεν ήταν η απώλεια του χρώματος που τους προκάλεσε.